Horyzonty
Wstąpimy na szlak, co wiedzie przez szkockie pogranicze do angielskiej Northumbrii. Przed nami wrzosowiska, lasy sosnowe i świerkowe - na wzgórzach i w dolinach rzek. A przy tym mury i strażnice wzniesione przez Rzymian; wieże obronne i zamki; świątynie i ruiny opactw.
Natkniemy się w czasie wędrówki na ślady ludzi niezwykłych. Księdza Macphersona, który skomponował „Osjanowe Pieśni” – z legend dawnych dni. Bedę Czcigodnego, co wygłaszał kazania do rybitw i mew nad brzegami szarego morza. Brendana Żeglarza, który przebył ocean i odkrył na Zachodzie wyspy czarodziejskie. I opisał je później w swoim dzienniku podróży.
Szlak świętego Kutberta to dziewięćdziesiąt dziewięć kilometrów. To krainy niespustoszone jeszcze przez współczesną cywilizację. A to oznacza przygody:
– spacery między dwoma żywopłotami: w wąwozach jeżyn, dzikiej róży, ostrokrzewu, tarniny, kolcolistu i głogu;
– wędrówkę szmaragdowymi ścieżkami wśród wrzosowisk. (w porze kwitnienia wrzosów, przypominają Prowansję, jej lawendowe pola.) A także przez zagajniki i przetrwałe cudem fragmenty prawdawnej puszczy. „Gdzie sykomory i wysokie wiązy/ gęstnieją mrokiem lasu, splotem liści/ przez które nigdy przedrzeć się nie zdoła/ zimny, północny wiew”;
- przejście przez morze w czasie odpływu, ścieżką średniowiecznych pielgrzymów, na Świętą Wyspę, do kościoła Miriam – Gwiazdy Morza, przed ołtarz obrzeżony lichtarzami.
Szlak rozpoczyna się przy cysterskim opactwie w Melrose. To właśnie tutaj Cuthbert, późniejszy święty, cudotwórca, biskup Lindsifarne i wreszcie patron Anglii, włożył na siebie wełniany mnisi płaszcz. Posłuchamy przez chwilę wiatru, który przychodzi z północy, przedzierając się między wulkanicznymi stożkami Eildónu; i szumu pobliskiej rzeki Tweed. Poczujemy wilgoć, pleśniowy zapach murów, po czym można będzie wypowiedzieć pątniczą formułę: „Święty Cuthbercie, który śpisz w srebrnym relikwiarzu/ pozdrawia Cię ten, który śpi w płomieniu” (to znaczy: kto podlega jeszcze ziemskim namiętnościom).
„St. Cuthbert’s Way” kończy się na zachodnim wybrzeżu Świętej Wyspy. Przy opactwie założonym na prośbę króla Oswalda. To właśnie Lindisfarne. W tym miejscu tysiąc dwieście lat temu wysunęły się z mgły smukłe łodzie. Jeden z braci zobaczył, że przybijają do klasztornej przystani. Kryształy soli lśniły na burtach, na żaglach i piórach wioseł. Tak oto przybyli Normanowie. Przywieźli ze sobą z Norwegii „gorzkie żelazo” mieczy. Pławione w płomieniach Leknes; wyjęte z ognia Bergen; ukształtowane i zahartowane w kuźniach Trondheim. Mnisi stanęli przed wyborem: czy przyjąć śmierć z rąk najeźdźców? Zgodzić się na bolesne konanie, na ruinę świątyni? Czy przeciwstawić się wojownikom z północy i odesłać ich tam, gdzie najlepsze dla wojowników miejsce: do Walhalli? Co postanowili? Z czym kojarzy się siedemset dziewięćdziesiąty trzeci rok w dziejach świata?
Przylot do Edynburga i spacer po mieście: Castle Rock (dla chętnych: zwiedzanie zamku), Królewska Mila, okolice kościoła Greyfriars, Gmach Parlamentu, kościół Canongate, Pałac Hollyroodhouse.
Podziwianie panoramy miasta z Calton Hill. Dla chętnych: wieczorny wypad do pubu.
Nocleg w Edynburgu.
Poranny wyjazd w kierunku Pogranicza. Po drodze przystanek w kaplicy Rosslyn i rozmyślanie nad zapisanymi w kamieniu zagadkami.
Dotarcie do Melrose. Wąwóz Erclidourne: miejsce zauroczenia. To tutaj Thomas Rhymer, mistrz lutni i harfy, „w liściastym cieniu rozłożystego drzewa” spotkał Królową Elfów i spędził z nią siedem lat w Krainie Czarów. Cauldshiels Loch, w którym żyją konie wodne, połownie i inne istoty czarodziejskie. Zwiedzanie pałacu Abbotsford, powołanego do istnienia przez sir Waltera Scotta.
Po południu wstąpienie na szlak. Wspinaczka na szczyty Eildónu. „Grota arturiańska”. Piękna ścieżka wzdłuż rzeki Tweed. Przy brzegu pogrążone w zadumie czaple. Altana poświęcona Jamesowi Thomsonowi, autorowi „Pór roku”, „The Seasons”. Na osnowie poematu Joseph Haydn stworzył poruszające oratorium. Podejście pod wieżę Smailholm. Wokół groza skał i kolczasty janowiec. Punkt widokowy Barda. Pomnik Williama Wallace’a, który w bitwie pod Stirling rzucił angielską armię na kolana. Zwiedzanie opactwa Dryburgh z grobem Waltera Scotta.
Długość trasy: ok. 8 km
Fragmenty drogi zbudowanej przez Rzymian. Pole bitewne z mogiłą „Liliardsedge”. Miejsce chwalebnej śmierci szkockiej Joanny d’Arc. Przejście przez podmokły Elfwood nieopodal Harestanes. Meandry rzeki Teviot. Most sznurowy, po którym przedostaniemy się na jej południowy brzeg. Zamek Cessford ukształtowany z wulkanicznych skał. Czas na opowieści o rodzinie Kers, o wojnach klanów i krwawych porachunkach na terytorium Pogranicza.
Długość trasy: ok. 22 km
Podejście na Wideopen Hill. To dokładnie połowa drogi. Z wierzchołka widoczny jest i początek (sylwetka troistego Eildónu), i koniec pielgrzymiego szlaku: błękitne przebarwienie tuż nad widnokręgiem. Powietrze już jakby bardziej zmineralizowane. Schodzimy w dolinę Bolmont. Popołudniem: pierwsze spotkanie ze wzgórzami Cheviot. Na otwartej przestrzeni króluje wiatr. Czytanie „Ody do wiatru zachodniego” Shelleya dla przebłagania żywiołu.
Długość trasy: ok. 19 km
Podejście na grań wzgórz Cheviot. Nieopodal: granica szkocko-angielska. Las Eccles Cairn, który nadaje głębsze znaczenie przymiotnikowi „mroczny”. Pośród drzew druidyczna polana i kopiec z nieociosanych kamieni. Park Narodowy Northumberland: najbardziej dzikie, najmniej dostępne miejsce w Anglii. Średniowiecznymi ścieżkami poganiaczy bydła oraz ludzi wyjętych spod prawa – skrytobójców do wynajęcia, przemytników whisky i złodziei – nieodmiennie na wschód. Rozległe wrzosowiska. Wietrzna wyżyna, która kojarzy się nieodparcie z Rohanem króla Théodena.
Długość trasy: ok. 21 km
Pobojowisko „Gladden Fields”. Miejsce inspirujące dla wielu pisarzy, między innymi dla Tolkiena. (Przeobraziło się w Pola Flodden, opisane w Jego baśniowym dziele jako bitwa między zastępami orków i armią Gondoru. Po przegranej walce przepadł w bystrym nurcie rzeki – i król Isildur, i pewien pierścień o potężnej mocy.) Szesnastowieczny Weetwood Bridge ponad rzeką Till. Szatańska Grobla. Później: marsz przez pas wybrzeża z pokrytymi darnią bunkrami, które musiały być niewidoczne dla samolotów zwiadowczych Trzeciej Rzeszy. Grota świętego Cuthberta. Skała Kyloe z panoramicznym widokiem wybrzeża. I posępne ostępy Shiellow Wood, które najlepiej opuścić przed zapadnięciem zmierzchu.
Długość trasy: ok. 19 km
Przejście przez morze aż na skraj Holy Island. Przechadzka po wyspie. Zwiedzanie kościołów Aidana i Cuthberta; klasztoru z saską świątynią pod wezwaniem Miriam – Gwiazdy Morza; dla chętnych także zamku na przybrzeżnej skale. Rudzik wskaże nam drogę „to the secret garden”: osłoniętego kamiennym murem ogrodu Gertrudy Jeckyll. Kolonie ptaków we wschodniej części wyspy.
Powrót do Edynburga drogą wzdłuż wybrzeża.
Długość trasy: ok. 10 km
Lot powrotny do Warszawy.
Istnieje możliwość połączenia wyprawy z wyjazdem Szkocja - dzika i romatyczna. Osoby zainteresowane prosimy o kontakt z biurem.
W trakcie wyjazdu uczestnicy ubezpieczeni są w ramach pakietu "Bezpieczne Podróże" w wariancie Travel (zakres standard) w T.U. Signal Iduna na poniższe sumy:
KL - Koszty Leczenia - do 20 000 EUR
NNW - Następstwa Nieszczęśliwych Wypadków - do 15 000 PLN
BP - Bagaż Podróżny - do 1000 PLN
Ogólne Warunki Ubezpieczenia - POBIERZ
Przed dokonaniem zgłoszenia na wyjazd zachęcamy do zapoznania się z wiadomościami na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP - Informacje dla podróżujących - TUTAJ
Znajdą tam Państwo informacje dotyczące aktualnych ostrzeżeń dla podróżujących w danym kraju, jak również informacje dotyczące:
- wymaganych dokumentów podróży
- bezpieczeństwa
- zdrowia i zalecanych szczepień
- przepisów celnych
Liczba uczestników: 8 - 18 osób
