Kalabryjski kalejdoskop kultur
Pomimo ogromnej popularności Włoch wśród turystów z całego świata, położona na południu Półwyspu Apenińskiego Kalabria wciąż pozostaje terra incognita – ziemią do odkrycia. Jest jednym z tych nielicznych regionów Italii, które niosą ze sobą posmak dalekiej egzotyki. Dość powiedzieć, że jeszcze nie tak dawno mieszkańcy półwyspu, zarazem czule i ironicznie, nazywali Kalabrię „tutejszymi Indiami”. Najlepszą formą poznawania tego regionu jest turystyka aktywna. Pozwala ona w pełni odkryć drzemiący w Kalabrii potencjał miejsca, którego piękno, dzikość i pociągająca niedostępność nami zawładną.
Kalabria jest jedynym regionem Włoch, na terenie którego znajdują się aż trzy górskie parki narodowe: Pollino, Sila oraz Aspromonte. To także 780 kilometrów plaż z kryształowo czystym morzem i różnorodnymi, zachwycającymi plażami. To ziemia obiecana dla podróżników-odkrywców, którzy czują spełnienie wśród bezdroży i „pięknych manowców”. O ile nadmorskie miejscowości, jak Tropea i Pizzo są tłumnie odwiedzane, zwłaszcza latem, o tyle środek regionu jest górską, dość dziką krainą dla śmiałków. W Kalabrii nierzadko napotykamy na miasteczka zamieszkałe jedynie przez wiatr, chwasty i zagubione kozy. Podstawę komunikacji stanowi dialekt calabrese, w którym słowa włoskie mieszają się z greckimi, łacińskimi, arabskimi, francuskimi, niemieckimi i hiszpańskimi. W regionie można usłyszeć także język albański i grecki. Pisarz Guido Piovene powiedział, że Kalabrię stworzył bardzo kapryśny bóg, który najpierw wymyślił różne światy, a potem zaczął się nimi bawić, potłukł je i wymieszał ze sobą. To kraina fascynujących mikrokosmosów, mniejszości etnicznych, które pielęgnują swoje tradycje, stroje, własny język.
Podczas naszej podróży będziemy poznawać południe Kalabrii – prowincję Catanzaro, Vibo Valentia i Reggio Calabria.
Bez poznania Kalabrii, trudno mówić o znajomości Włoch. Region ten jest wspaniałym uzupełnieniem (a dla przekornych - „odtrutką”) dla tłumnie odwiedzanych, „turystycznych królestw”: Toskanii, Wenecji, Rzymu. Ale, ten niesprawiedliwie pomijany skrawek Italii, może być jednocześnie miejscem pierwszego zachwytu… Doskonałym preludium do odkrywania bogactw kraju, którego poznawanie wciąż jest dla Europejczyków obowiązkową lekcją piękna i kultury. Bo Włochy to miłość i autentyzm, przejawiające się w różnorodności – w dzikiej „egzotyce” Kalabrii i w subtelnej elegancji mediolańskich domów mody.
Smaki i zapachy Kalabrii
Peperoncino, czerwona cebula, cedr, lukrecja, figa, bergamotka, nduja (rodzaj miękkiego, pikantnego salami) – to kilka najważniejszych, typowych produktów kalabryjskich, podstawa większości dań regionu. Wszystkie one są prawdziwą chlubą Kalabryjczyków, smakują i pachną bardzo intensywnie i specyficznie, mają swoją tradycję, symbolikę i świadczą o temperamencie mieszkańców Południa oraz ich przywiązaniu do tradycji. Mimo że kalabryjskie wina nie są dobrze znane poza Italią, w starożytności Kalabria nosiła nazwę Enotria – „kraina wina”, a początki uprawy winorośli sięgają czasów kolonii greckich.
Podczas wyprawy będziemy mogli popróbować oryginalnej kuchni kalabryjskiej, wyróżniającej się spośród innych regionów Italii (uwaga – niektóre specjały tylko dla odważnych).
