Rykowisko w Dolinie Baryczy

Obniżeniem Kotlin Milickiej i Żmigrodzkiej rzeka Barycz toruje sobie drogę do Odry; toczy leniwie swoje wody, odznaczając się jednym z najmniejszych spadków w Polsce; jej źródłowe odcinki nazwano między innymi Leniwą, a nawet Gnilną Baryczą. Te powolne wody oddają jednak człowiekowi wielką przysługę, nawadniając jeden z największych kompleksów stawów rybnych w Europie...

Stawy Milickie

Największy rezerwat przyrody w Polsce utworzono na obszarze silnie przekształconym przez człowieka, a jednak tak cennym przyrodniczo. Ostoja ptaków "Dolina Baryczy" obejmuje blisko 300 stawów rybnych o łącznej powierzchni prawie 80 km2. Najstarsze stawy liczą sobie nawet po 700 lat. Obszar ten jest objęty ochroną parku krajobrazowego, kilku rezerwatów, konwencją Ramsar i należy do sieci Natura 2000. Obok bardzo licznych na przelotach gęsi, czapli białych, bielików pojawiają się tu często także rzadkie gatunki ptaków - w ostoi stwierdzono już 300 gatunków ptaków, z czego ponad połowa przystępuje tu do lęgów. Wśród tych ostatnich jest najcenniejsza polska kaczka - podgorzałka, której połowa rodzimej populacji zakłada gniazda w Dolinie Baryczy.

Jazy, wały i kanały

Od XIII wieku trwa w Dolinie Baryczy tradycja hodowli ryb - przede wszystkim zaś karpia, którego lokalny producent jest europejskim liderem. Na potrzeby hodowli przekształcono znaczną część rzecznej doliny, wznosząc wiele konstrukcji hydrotechnicznych, kopiąc stawy, umacniając wały między stawami. Dziś odnaleźć tam można niepowtarzalny krajobraz z jazami i przepustami, alejami starych drzew, stawami wielkimi i dzikimi jak jeziora i mnóstwem ptaków, które żyją w mozaice siedlisk wodnych - trzcinowisk, płytszych i głębszych stawów, kanałów.